Асветнік, пісьменнік, педагог і грамадскі дзеяч. Атрымаў бліскучую адукацыю – і ў 26 гадоў вырашыў стаць манахам. Мастацкія творы пачынаў пісаць на старабеларускай і польскай мовах. Найбольш вядомыя кнігі – зборнікі вершаў “Сад шматколерны” і “Рыфмалагіён”. Трымаўся барочнай эстэтыкі. Захапляўся Ефрасінняй Полацкай. У 35 гадоў пераехаў у Маскву, дзе займаўся адукацыяй царскіх дзяцей. А яшчэ стварыў школу для дыпламатаў, дзе сам выкладаў лацінскую мову, і заснаваў незалежную ад царквы друкарню. Пачынальнік рэформаў, якія разгарнуліся ў Расіі пры Пятры І.

Тэкст чытае Юры Жыгамонт.