Драматург Васіль Шашалевіч гучна заявіў пра сябе ў 1925 годзе, калі ў Маскве паставілі яго п’есу “Апраметная”. Прыйшла слава, а з ёй – увага пільных органаў; сталічнае жыццё, а з ім – новыя сябры, між якіх хапала стукачоў.
У 1930 годзе Васіля Шашалевіча арыштавалі ў першы раз. Тады пашанцавала, адпусцілі. А вось родны брат – пісьменнік Андрэй Мрый – патрапіў у лагер.
Другі раз арыштавалі ў 1936 годзе. Зноў жа, пасля пастаноўкі ўдалай п’есы – гэта была “Сімфонія гневу”, пра пагрозу фашызму, тыранію і асабістую свабоду.
Скончылася жыццё драматурга ў Томскім лагеры, на лесапавале. Гэта была трагічная і страшная смерць. А прычынай сталася яшчэ адна п’еска – яе паставілі ў лагеры, каб павесяліць народ…
“Часцей за ўсё ахвярамi трагедый становяцца сумленныя, непрадбачлiвыя, даверлiвыя i непрактычныя людзi. Такiя, як Васiль Шашалевiч”, – пісаў паэт Сяргей Грахоўскі, вязень ГУЛАГа.
Пяць фактаў пра Васіля Шашалевіча:
Злева – Андрэй Мрый з жонкай Соф’яй Зыкавай. Справа – Васіль Шашалевіч з жонкай Верай Пушкевіч і сынам Генрыхам.
Літаб’яднанне “Узвышша”. Васіль Шашалевіч – крайні злева.
Аўтарскі тэкст чытае Людміла Рублеўская
Глядзіце таксама: ахвяры савецкіх рэпрэсій